z NY Times, zawiera pierwsze pół godziny filmu:

It is New Year's 1946 in the southern USSR. The war has ended and people are trying to pick up the pieces and resume their lives. Sixteen-year-old Sasha idolizes her dead father who was a war hero and utterly despises her hardscrabble mother. At the New Year's ball, Sasha is humiliated by a boy she has a crush on and rushes home only to find her mother with another man. Feeling betrayed by the whole world and wanting revenge, the next morning she accuses her mother of stealing government property, a serious crime in this Stalinist society. While her mother is interrogated at the police station, Sasha meets August, a handsome young lieutenant who she admired the previous evening. August turns out to be Jewish and struggles with personal tragedies of his own. While he was away at war, his entire family was killed not by the Nazis, but by neighbors. The war is over but the wounds are still raw. However, there is a chance that love can heal them.


Surowy, "sztywny", smutny. Ciężko się wczuć, ale wygląda na to, że rosjanie całkiem nieźle rozliczają się tu ze swoimi historycznymi zaszłościami z ery post-wojennej i początku szalejącego państwowego stalinizmu. Film nie cukrzy ani nie czaruje, a jedyne wrażenie jakie przychodzi na myśl że rzeczywistość mogła być tylko jeszcze bardziej szorstka.
Fabuła jest dość złożona, nie jednowątkowa. Nie oczarował, co nie znaczy że jest zły. Odpowiedni dla amatorów kina rosyjskiego, omawianej epoki oraz przede wszystkim dla osób lubujących się w trudnych dramatach. Takich które nie podchodzą do widza z otwartymi rękami, ale to nad nimi widz musi się z uwagą pochylić.