Nagrodzony na tegorocznym MMFF Złotym Świętym Jerzym, czyli laurem dla najlepszego obrazu, "Dziennik blokady" Andrieja Zajcewa (często w swoich dokumentach opowiadającego o czasach wojny) to jedno z najbardziej wstrząsających dzieł kończącej się dekady. Scenariusz powstał na podstawie wspomnień "blokadników"; tych, którzy przeżyli trzyletnie oblężenie Leningradu przez wojska niemieckie – poetki Olgi Bergholc oraz prozaika Daniiła Granina. Dowódcy Wehrmachtu, stojąc u bram miasta, rezygnują z frontalnego szturmu, przekonani, że głód i mróz wykonają za nich najokrutniejsze zadanie. Że wystarczy kilka zimowych miesięcy, aby wyczerpani mieszkańcy poddali się bez walki. Akcja filmu rozgrywa się w lutym 1942 roku, w ciągu zaledwie jednego dnia. Młoda Olga (w tej roli Olga Ozołłapinia), straciwszy męża, po odtransportowaniu jego ciała z pomocą sąsiadki do jednej z miejskich kostnic postanawia udać się na przedmieścia, do swego ojca pracującego jako chirurg w przyfabrycznym szpitalu. Droga, jaką musi pokonać przez skute trzydziestostopniowym mrozem Piekło, staje się symbolem dramatu milionów leningradczyków. Nawiązujące do niemieckiego ekspresjonizmu filmowego lat 20. XX wieku dekoracje, powolne tempo narracji i wizualny naturalizm – nikogo nie pozostawiają obojętnym. To film, który, choć opowiada o tragedii sprzed niemal osiemdziesięciu lat, wciąż pozostaje aktualny.